Samenvatting :
Wiens moeder onze goede klei is, onze aarde: voor zover we onze voorouders kunnen volgen, begrijpen we dat zij aardewerk en de mogelijkheden ervan snel ontdekten.
Serviesgoed van klei bevindt zich in de eerste fase, het ondergaat niets anders dan bakken om het sterker te maken.
Daarna omvat keramiek alle verschillende kookmethoden die resulteren in aardewerk, steengoed, porselein. Tegenwoordig is het waar dat onze fabrikanten zich niet langer echt druk maken over de nuance van deze woorden.
Met het blote oog zijn echter enkele verschillen waar te nemen.
Porselein, zoals steengoed, met een hoog silicagehalte, verglaast bij het bakken en is minder poreus, steviger en heeft een lagere vochtigheidsgraad;
We herkennen porselein aan zijn finesse, zien zijn doorschijnendheid, zijn vaak witte kleur. Je kunt hem ook herkennen aan het licht metaalachtige geluid als je er met een lepel op tikt.
Zandsteen is dikker, een beetje korrelig en vaak in de natuurlijke tinten van klei: grijs, wit, crème, zwart. De uitstraling is authentieker, rustieker.
Aardewerk of keramiek is het resultaat van een tweede keer bakken om het te “glazuren”, het is vaak glanzend en kleurrijk, van gemiddelde dikte, maar kan op de afgebroken plekken zwart worden.
Kortom, er is voor ieder wat wils, en eerlijk gezegd hebben al deze woorden niet langer veel belang; We moeten onszelf gewoon verwennen door op onze zintuigen te vertrouwen.