Styl czajnika, o czym mówimy?

Imbryk może przywoływać uczucia, wspomnienia, emocje, które nadają mu styl, który mu przypisujemy za pomocą tego filtra. Może być romantyczny, retro, zabawny, za mały, za duży, zawsze w zależności od tego, co czujemy, kiedy go widzimy, podczas korzystania z niego ocena jest częściowo subiektywna, ponieważ wpływa na nią gust i odczucia.

- min przeczytaj

Les styles, de quoi parle t-on?

Streszczenie :

W słowniku styl rozpatrywany jest na 4 poziomach:

- Sposób wyrażania swoich myśli.

- Zespół cech dzieła sztuki danej epoki (styl koryncki, barok… renesans, drugie cesarstwo…)

- Lingwistyka: poziom języka, tekstu (literackiego, badawczego itp.)

- Sposób zachowania, styl życia, pokolenie.

Kiedy mówimy o stylu czajnika, można go rozpatrywać w ten sam sposób we wszystkich tych formach.

- Sposób wyrażania myśli: czajniczek może wywołać uczucie, wspomnienie, emocję, która nadaje mu styl, który mu przypisujemy poprzez ten filtr. Może być romantyczny, retro, zabawny, za mały, za duży (zawsze zależy od tego, co czujemy, kiedy go widzimy, kiedy go używamy). Ocena jest częściowo subiektywna, ponieważ wpływa na nią gust i odczucia.

- Zespół cech dzieła sztuki danej epoki. Wiemy, że szansa na pracę z epoki będzie rzadka, jeśli nie zerowa, ale możemy mówić o stylu, aby się do tego odnieść: Czajniczek w stylu vintage oznacza „staromodny” lub ogólnie styl klasyczny z lat 30.–1970. . Retro będzie raczej nawiązywać do tego, co należy do przeszłości, do pierwszej połowy XX wieku. Art Deco będzie nawiązywał do lat 1910-1920 (symetria, nałożone na siebie kształty, skomplikowane linie, aerodynamiczne krzywe, złoto, srebro, wyrafinowanie). Styl będzie nawiązywał do baroku, gdy koncepcja będzie zaskakująca, poruszająca: ekscentryczne, dziwaczne, swobodne i nieoczekiwane ozdoby. Kontrastuj i baw się światłem. Rokoko to styl przeładowany, frywolny, z kształtami i motywami łaskoczącymi zmysły, mający korzenie w baroku. A wtedy styl kiczu charakteryzuje się chęcią odejścia od staromodnych, wręcz złego smaku, elementów. Tradycyjny styl jest tym, co przeszło do użycia w kulturze, gdzie istnieje tradycja, istnieje odniesienie kulturowe (chińskie, japońskie, europejskie, zachodnie, amerykańskie itp.). Ale tutaj znowu odniesienie jest subiektywne, dotyczy głównie w oparciu o ideę i reprezentację, jaką mamy na temat tej czy innej tradycji kulturowej, chyba że interesuje nas to bezpośrednio.

- Lingwistyka: opis będzie albo zabawny, albo pracochłonny, albo wymijający, albo techniczny…

- Styl życia: To chyba najciekawsze, czy lubimy przebywać z rodziną? Z przyjaciółmi ? Albo być sam? Czy lubimy mieć wszystko, czego potrzebujemy, wszędzie, czy tylko w domu po pracy? Czy lubimy herbaty smakowe, czy byle jakie? Czy jest to dla nas uroczystość, chwila relaksu jak np medytacja? A może jest to po prostu automatyczny moment pomiędzy dwiema czynnościami? Czy szukamy praktyczności, czy wolimy rzeczy piękne, wyrafinowane? A może autentyczny, rustykalny? Tyle pytań, które możesz sobie zadać przy wyborze czajnika. A przynajmniej wtedy, gdy zdecydowaliśmy się wybrać dzbanek do herbaty, zamiast kupować go w supermarkecie i wmawiać sobie, że i tak załatwi sprawę.

Styl jest subiektywny, każdy umieszcza swoją konotację, swoją ocenę wartości. Styl nie jest pewnym i ostatecznym stanem naukowym, to tylko jeszcze jedna informacja, która pozwala nam zająć pozycję w naszych przedstawieniach. Mieć styl to nie być banalnym, to rzucać wyzwania, prowokować pytania.

zostaw komentarz