Περίληψη :
Στο λεξικό το στυλ θεωρείται σε 4 επίπεδα:
- Ο τρόπος έκφρασης των σκέψεων.- Το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός έργου τέχνης μιας εποχής (Κορινθιακό στυλ, Μπαρόκ… Αναγεννησιακό στυλ, Δεύτερη Αυτοκρατορία…)
- Γλωσσολογία: επίπεδο γλώσσας, κειμένου (λογοτεχνικό, ερευνητικό κ.λπ.)
- Τρόπος συμπεριφοράς, τρόπος ζωής, γενιά.
Όταν μιλάμε για το στυλ μιας τσαγιέρας, μπορεί να θεωρηθεί με τον ίδιο τρόπο σε όλες αυτές τις μορφές.
- Ο τρόπος έκφρασης των σκέψεων: μια τσαγιέρα μπορεί να προκαλέσει ένα συναίσθημα, μια ανάμνηση, ένα συναίσθημα που του δίνει το στυλ που του αποδίδουμε μέσα από αυτό το φίλτρο. Μπορεί να είναι ρομαντικό, ρετρό, διασκεδαστικό, πολύ μικρό, πολύ μεγάλο (πάντα ανάλογα με το τι νιώθουμε όταν το βλέπουμε, όταν το χρησιμοποιούμε) η κρίση είναι εν μέρει υποκειμενική αφού επηρεάζεται από τη γεύση και το συναίσθημα.
- Το σύνολο των χαρακτηριστικών ενός έργου τέχνης μιας εποχής. Εδώ γνωρίζουμε ότι θα είναι σπάνια, αν όχι μηδενική, η ευκαιρία να έχουμε μια δουλειά εποχής, αλλά μπορούμε να μιλήσουμε για στυλ για να αναφερθούμε σε αυτό: Μια vintage τσαγιέρα σημαίνει «παλιομοδίτικο» ή κλασικό στυλ γενικά από τη δεκαετία του 1930 - 1970 . Ένα ρετρό θα αναφέρεται μάλλον σε ένα που ανήκει στο παρελθόν, στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Το Art Deco θα αναφέρεται στα έτη 1910-1920 (συμμετρία, επάλληλα σχήματα, σύνθετες γραμμές, αεροδυναμικές καμπύλες, χρυσός, ασήμι, φινέτσα). Το στυλ θα παραπέμπει στο μπαρόκ όταν η ιδέα θα είναι η έκπληξη, η κίνηση: εκκεντρικά, παράξενα, ελεύθερα και απροσδόκητα στολίδια. Κάντε αντίθεση και παίξτε με το φως. Το ροκοκό είναι ένα υπερφορτωμένο, επιπόλαιο στυλ, με σχήματα και θέματα που γαργαλάνε τις αισθήσεις, η καταγωγή του είναι το μπαρόκ. Και τότε το στυλ κιτς χαρακτηρίζεται από την επιθυμία να παρεκκλίνει από τα παλιομοδίτικα, ακόμη και κακόγουστα, στοιχεία. Το παραδοσιακό στυλ είναι αυτό που έχει περάσει στη χρήση ενός πολιτισμού, όπου υπάρχει παράδοση, υπάρχει πολιτιστική αναφορά (κινέζικη, ιαπωνική, ευρωπαϊκή, δυτική, αμερικανική κ.λπ.) Αλλά και εδώ η αναφορά είναι υποκειμενική, είναι κυρίως με βάση την ιδέα και την αναπαράσταση που έχουμε για τη συγκεκριμένη ή την άλλη πολιτιστική παράδοση, εκτός κι αν μας αφορά άμεσα.
- Γλωσσολογία: Η περιγραφή θα είναι είτε παιχνιδιάρικη, είτε επίπονη, είτε υπεκφυγή, είτε τεχνική…
- Τρόπος ζωής: αυτό είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον, μας αρέσει να είμαστε με την οικογένεια; Με φίλους; Ή να είμαι μόνος; Μας αρέσει να έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε παντού ή απλώς στο σπίτι μετά τη δουλειά; Μας αρέσει ένα αρωματικό τσάι ή κάποιο τσάι; Είναι μια τελετή για εμάς, μια στιγμή χαλάρωσης σαν διαλογισμός ; Ή είναι απλώς μια αυτόματη στιγμή μεταξύ δύο ενεργειών; Ψάχνουμε την πρακτική πλευρά ή μας αρέσουν τα όμορφα πράγματα, τα εκλεπτυσμένα; Ή το αυθεντικό, το ρουστίκ; Τόσες πολλές ερωτήσεις που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας όταν επιλέγετε μια τσαγιέρα. Ή τουλάχιστον όταν αποφασίσαμε να επιλέξουμε μια τσαγιέρα αντί να την πάρουμε από ένα σούπερ μάρκετ και να πούμε στον εαυτό μας ότι ούτως ή άλλως θα έκανε το κόλπο.
Το ύφος είναι υποκειμενικό, ο καθένας βάζει την χροιά του, την αξιακή του κρίση. Το στυλ δεν είναι μια αξιόπιστη και οριστική, επιστημονική κατάσταση, είναι απλώς ένα ακόμη στοιχείο που μας επιτρέπει να τοποθετηθούμε στις αναπαραστάσεις μας. Το να έχεις στυλ δεν σημαίνει να είσαι μπανάλ, είναι να προκαλείς, να προκαλείς ερωτήσεις.